Door ageism worden we minder fijn oud en leven we korter

Over ouderen en ouder worden wordt vaak negatief gepraat. Ze zijn afgeschreven, afhankelijk en een last. Die beeldvorming beïnvloedt niet alleen hoe anderen ouderen en ouder worden zien, maar ook hoe je zelf ouder worden ervaart. Als je keer op keer geconfronteerd wordt met het idee dat je niks betekenisvols meer te bieden hebt, bestaat het gevaar dat je dit zelf ook gaat geloven en ernaar gaat handelen. En dat is zonde, want zo missen we de kracht, wijsheid en ervaringen van ouderen in de samenleving.

Sarai deed afgelopen jaar onderzoek naar fijn ouder worden. Ze ging in gesprek met ouderen en vroeg hen naar hun ideale oude dag. Samen zijn met mijn dierbaren” en “in mijn eigen thuisomgeving zijn” werden vaak genoemd. Daarnaast spraken de ouderen over verbinding voelen met de samenleving en van betekenis zijn. Maar daar voelde Sarai iets geks gebeuren. Het leek alsof veel ouderen werden tegengehouden door iets. “Wat kan ik nog doen dan? Ik ben toch helemaal niet relevant meer.” Dit hangt waarschijnlijk samen met ageism, oftewel de stereotypering, vooroordelen en discriminatie op basis van iemands leeftijd.

Lees in dit artikel meer over de verschillende vormen en hardnekkige effecten van ageism.